1531 – Początki ewangelicyzmu na Górnym Śląsku sięgają czasów Reformacji. Pierwszy zbór ewangelicki powstał w Tarnowskich Górach w 1531 r. i obejmował także ewangelików gliwickich.
1790-1809 – Pierwsza wzmianka o społeczności ewangelickiej w Gliwicach pochodzi z 1790 roku. Oficjalne uznanie parafii przez władze nastąpiło 14 września 1809 r. Nabożeństwa odbywały się w ratuszu, czasami również w kościele św. Barbary.
1815 – W roku 1815 ewangelicy zakupują nieużywany przez katolików mały kościół św. Barbary. W latach 1804-1872 nastąpił bardzo szybki rozwój parafii. Liczba jej członków wzrosła z 351 do 3000. Biorą oni aktywny udział we władzach miast, łącznie ze stanowiskiem burmistrza miasta Gliwic.
1856 – Wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę nowego kościoła ewangelickiego tuż obok rozebranego, a nieużywanego z uwagi na zły stan techniczny kościółka św. Barbary zamkniętego przez władze miejskie w marcu 1853 r.
1859 – Poświęcenie nowo wybudowanego kościoła bez wieży. Kościół z wieżą oddany został w roku 1863. Trudności budowy wieży wynikały ze słabego, grząskiego podłoża.
1900 – W roku 1900 rozpoczęto budowę kolejnych dwóch kościołów ewangelickich. Jednego w Gliwicach przy ul. Jagiellońskiej, drugiego w Łabędach przy ul. Strzelców Bytomskich. We wrześniu 1902 r. odbyło się poświęcenie obu kościołów. Pomimo różnych zawirowań dziejowych społeczność ewangelicka w Gliwicach umacniała się i w 1939 r. liczyła 12 000 osób. Wykazywała dużą aktywność społeczną. Prowadziła: dom opieki, dom dziecka, 4 szkoły, 2 przedszkola, punkt pomocy dla najuboższych, stację opieki nad bezdomnymi. Prowadziła również swój dom wczasowy.
1945 – Po zakończeniu wojny ewangelicy w Gliwicach przeżywają ciężki okres. Zostają pozbawieni swoich kościołów.
Kościół św. Barbary został przekazany przez władze państwowe do użytku katolickiego duszpasterstwa wojskowego jako kościół garnizonowy. Kościół przy ul. Jagiellońskiej został zabrany przez zakon pallotynów, a w kościele w Łabędach wojsko radzieckie urządziło kuźnię.
1946 – W ewangelickiej parafii w Gliwicach rozpoczyna pracę ks. Wilhelm Firla. Nabożeństwa odbywają się w małej salce dawnego Domu Opieki. Parafia w tym czasie liczyła ok. 2000 wiernych.
1948 – W wyniku usilnych starań w 1948 roku zakon pallotynów zwrócił zabrany kościół przy ul. Jagiellońskiej. Po wykonaniu koniecznych remontów 16 października 1949 roku w Gliwicach i w Łabędach uroczyste nabożeństwo odprawił ks. bp Jan Szeruda.
1952 – W maju 1952 roku ks. W. Firla zostaje przeniesiony do Sorkwit na Mazurach. Po ks. Firli parafię przejmuje ks. Alfred Figaszewski, który po 40-letniej pracy w tej parafii w 1992 roku przechodzi na emeryturę.
1992 – Od roku 1992 do roku 2010 pracę duszpasterską w parafii prowadzi proboszcz ks. Jerzy Samiec. W roku 2010 zostaje konsekrowany na urząd Biskupa Kościoła Ewangelickiego w Polsce
1995 – Nawiązując do przedwojennej działalności ewangelików na polu społecznym w 1995 roku powstaje Ewangelickie Towarzystwo Edukacyjne, które prowadzi społeczne szkoły przy ul. Franciszkańskiej 5 w budynku dawnego domu opieki.
2002 – Uroczystości 100-lecia kościołów ewangelickich w Gliwicach i Łabędach